levenswandel

uit: ‘gedichten met een komma’

levenswandel

in de schaduw van onze tijd
zwevend tussen sprankjes liefde
ongrijpbaar voor het zilte hart
slaakt de weemoed haar zucht

soms met de deur op een kier
bedwing ik de wijds open vlakte
naar het ware bewustzijn
gunt het leven mij een wonder

met rood scharlaken licht omhuld
slenter ik terug
naar het onbegaanbaar pad
dat levensloop heet

ik huil niet als ik wijn drink
alsof alles zomaar voor eeuwig
is bedoeld, en voor mij

geef me voor ik verder ga
de zoetste honing
zodat ik het aardse mag proeven

in het besef dat ik gelukkig
en niet alleen ben

petra maria