ze weten mijn postcode

wat ga je doen als het hier ook verplicht wordt? vroeg hij
emigreren, antwoordde ik vlot
hij keek op van zijn mobiel om te checken of ik serieus was
waarschijnlijk dacht hij dus toch dat het zich inderdaad zo kan ontwikkelen
dat het verplicht wordt
en dat ik dan moet emigreren

ze weten mijn postcode

lang lang geleden op de kleuterschool
werd ik door een nare non naar huis gestuurd
want ik had geen sokken aan
in mijn sandalen
mijn moeder ging op hoge poten naar school om verhaal te halen
het was een hele warme zomerdag

toen wist ik het, door haar
‘ik mag er zijn’

later gebeurde dat nog een keer
door een andere nare non
werd ik naar huis gestuurd
ik had in mijn schrijfschriftje
toen ik klaar was met de bladzijde ‘O’
een vrolijk gezichtje getekend in elke ‘O’
ik was zo verlegen in die tijd

ze ging weer op hoge poten naar school om verhaal te halen
toen wist ik het, door haar
‘ik mag er zijn’

ik hoop niet dat het verplicht wordt
want ze weten mijn postcode
en mijn moeder leeft niet meer


petra maria
5 december 2021

Het is alweer een jaar geleden dat ik – midden in de coronatijd – werd gekozen tot dorpsdichter, tot mijn eigen verbazing en hiep hoera vreugde. Het was in dat jaar zoeken en aftasten wat een dorpsdichter eigenlijk kan betekenen voor ons dorp, ons Vught. Bij ontmoetingen werd mij vaak gevraagd op welke manier ik het dorpsdichterschap wilde invullen. Niets moet, alles mag?? Het was fijn dat er in de loop van het jaar verzoeken mijn kant op kwamen. Verbinden en troosten, dat werden sleutelwoorden. Het leverde mooie ontmoetingen en bijzondere momenten op.

Bij de slotavond van de verkiezing tot dorpsdichter werd door Eric Alink, stadschroniqueur van Den Bosch een mooie opsomming gemaakt van wat hij vond dat van een dorps- of stadsdichter verwacht kan worden. In zijn betoog noemt hij enkele oogmerken voor teksten: verbinden, verwonderen, troosten, vermaken, markeren, agenderen, bekritiseren en/of ontregelen. Kritische schrijfsels horen er bij, de dorps-/stadsdichter fungeert in die zin ook als nar.

Dat verbinden en troosten, dat stroomt wel volop in mijn aderen en dat heb ik dit jaar als een mooie taak op mij genomen. Maar nu is het tijd om stelling te nemen. We leven in een verwarrende tijd en tweedeling in de maatschappij ligt – door de maatregelen in de coronacrisis door onze overheid – op de loer. Ik voel mij dan ook nu geroepen als dorpsdichter op te komen voor álle burgers van Vught. Het doet mij pijn en verdriet dat in ons mooie dorp culturele evenementen en mooie bijeenkomsten zullen worden georganiseerd waar niet iedereen welkom is. De dorpsdichter zal je daar niet tegenkomen. Waar de dorpsdichter verschijnt, is elke Vughtenaar welkom.

Dus lieve mensen bij deze neem ik stelling, laat ik van mij horen, hoop niet te ontregelen, wel te verbinden, al dan niet als dorpsdichter of nar. Ik hoop jullie dit jaar allemaal te ontmoeten op mooie plekken en bijzondere momenten en vraag ook hierbij jullie hulp. Tot slot en ten overvloede: wees welkom bij de dorpsdichter.

Petra Maria, uw dorpsdichter 29 september 2021

de dorpsdichter heeft wat te zeggen

de dorpsdichter vraagt niet naar de kleur van je ogen
niet of je vegetariër bent
bedachtzaam
of eerder bevlogen

ik vraag niet naar je politieke kleur
voorkeur in de liefde
of je gelukkig bent
begiftigd met een slecht humeur

– dat past niet in de poëzie –

ik ben er voor de bakker, voor Roderick
voor de boa, de kunstenaar
de man met het nijdige hondje
de buurvrouw met rode lipstick

ik zag je wel fietsen laatst met een bos bloemen
op de bagagedrager
bij de kassa van de super
kon ik bijna je naam noemen

– mijn woorden zijn voor jou –

ik zie wel dat je bang bent en
misschien wel boos
ach weet je wel dat helder water soms bedekt is
onder een laag van kroos

– maar ik laat je vrij –

ik vraag je niet naar ziektes of gebreken
of je ooit wat hebt gestolen
onder vertrouwen en verdraagzaamheid
is nog nooit iemand bezweken

– echt ik laat je vrij –

de dorpsdichter hoort niet thuis
op plekken waar jij niet welkom bent
geen groen vinkje geen rood kruis

bij de dorpsdichter is elke Vughtenaar
welkom en thuis

Petra Maria
Uw Dorpsdichter

29 september 2021

3.

onze populieren

soms verlang ik naar de bakker op de hoek
de kruidenier alles was er speelgoed snoep
naast de groenteboer ijsje bij Henkie

vooruitgang houd je niet tegen en we willen
altijd meer hebben eigenlijk geen tijd
ach was daar niet de baarzenschool

de lichtstraat was nog knus en onder
de populieren wat hebben we daar niet
meegemaakt de bomen charme van de buurt

de groene ruimte van onze baarzen
daar is toch ooit zorgvuldig
met beleid landschappelijk over nagedacht

dat plan dat is toch niet voor ons bedoeld
in deze mooie wijk voorbeeld van onze jaren zeventig ja onze maar vertel mij eens

dat XL gedoe wat levert dat ons op
nog meer auto’s nog meer drukte nog
meer afvalt waar onze populieren staan

onze populieren willen wij dit wel
laten we daar nog eens goed over nadenken
XL wordt er wel beter van maar wij ?

onze populieren kijk er nog maar
eens goed naar vughtenaren en
bewoners van de baarzen

petra maria
uw dorpsdichter

2.

het voegt niets toe

dacht ze
we blenden
zeemeeuwen in grijs

de leegte
want daar valt je
de grasspriet op

daarom doet het
er wel toe
ook al blijft het

leegte
vult  de ongeziene
kleine schoonheid
van het leven

petra maria

het is vrijdag en het gras in Vught wordt gemaaid, madeliefjes en hondendrollen vliegen om de oren en wij mijmeren over de kleine schoonheid van de grasspriet

•